تعیین روایی و پایایی مقیاس انگیزش موقعیتی در دانش‌آموزان پسر راهنمایی شهر تهران

مقدمه و هدف: هدف از انجام این تحقیق تعیین روایی و پایایی مقیاس انگیزش موقعیتی دانش­آموزان راهنمایی مدارس تهران بود. روش­شناسی: از بین دانش­آموزان مقطع راهنمایی مدارس تهران 200 نفر به صورت تصادفی خوشه­ای انتخاب گردیده و پرسش­نامه را تکمیل کردند.برای اکتشاف عوامل نهفته در مقیاس شانزده سؤالی انگیزش موقعیتی، از تحلیل عاملی اکتشافی و برای آزمون روایی سازه آن از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. به­علاوه، برای برآورد پایایی و همسانی درونی سؤالات خرده­مقیاس­ها از آزمون ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. تحلیل عاملی اکتشافی توسط نرم­افزار SPSS نسخه 18 و تحلیل عاملی تأییدی توسط نرم­افزار AMOS نسخه 18 انجام شدند. یافته­ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی 4 عامل انگیزش درونی، تنظیم شناسایی شده، تنظیم بیرونی و بی­انگیزگی را شناسایی کرد که این چهار عامل68 % از واریانس کل را تبیین کردند، اما بار عاملی سؤال 15 در هیچ­کدام از عوامل بالاتر از معیار 4/0 نبود. به­علاوه، شاخص­های برازش مدل عاملی تأییدی مرتبه دوم نیز نشان داد که شاخص­های مطلق، تطبیقی و مقتصد در دامنه قابل قبول قرار دارند. همچنین، براساس نتایج آزمون ضریب آلفای کرونباخ، پایایی تمام خرده­مقیاس­ها بالاتر از 70/0 بود. بحث: در مجموع، نسخه فارسی پرسش­نامه انگیزش موقعیتی با 15 سؤال مورد تأیید قرار گرفت، و به­نظر می­رسد سؤال 15 در جامعه ایرانی ملاک مناسبی برای سنجش تنظیم بیرونی نیست.